¹ [Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti.
Pretiosior est sapientia et gloria,
parva et ad tempus stultitia.
   ² Cor sapientis in dextera ejus,
et cor stulti in sinistra illius.
   ³ Sed et in via stultus ambulans,
cum ipse insipiens sit,
omnes stultos æstimat.
   ⁴ Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne dimiseris,
quia curatio faciet cessare peccata maxima.]
   ⁵ [Est malum quod vidi sub sole,
quasi per errorem egrediens a facie principis :
   ⁶ positum stultum in dignitate sublimi,
et divites sedere deorsum.
   ⁷ Vidi servos in equis,
et principes ambulantes super terram quasi servos.
   ⁸ Qui fodit foveam incidet in eam,
et qui dissipat sepem mordebit eum coluber.
   ⁹ Qui transfert lapides affligetur in eis,
et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis.
   ¹⁰ Si retusum fuerit ferrum,
et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit,
multo labore exacuetur,
et post industriam sequetur sapientia.
   ¹¹ Si mordeat serpens in silentio,
nihil eo minus habet qui occulte detrahit.
   ¹² Verba oris sapientis gratia,
et labia insipientis præcipitabunt eum ;
   ¹³ initium verborum ejus stultitia,
et novissimum oris illius error pessimus.
   ¹⁴ Stultus verba multiplicat.
Ignorat homo quid ante se fuerit ;
et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare ?
   ¹⁵ Labor stultorum affliget eos,
qui nesciunt in urbem pergere.]
   ¹⁶ [Væ tibi, terra, cujus rex puer est,
et cujus principes mane comedunt.
   ¹⁷ Beata terra cujus rex nobilis est,
et cujus principes vescuntur in tempore suo,
ad reficiendum, et non ad luxuriam.
   ¹⁸ In pigritiis humiliabitur contignatio,
et in infirmitate manuum perstillabit domus.
   ¹⁹ In risum faciunt panem et vinum
ut epulentur viventes ;
et pecuniæ obediunt omnia.
   ²⁰ In cogitatione tua regi ne detrahas,
et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti :
quia et aves cæli portabunt vocem tuam,
et qui habet pennas annuntiabit sententiam.]

Ecclésiaste 11

   ¹ [Mitte panem tuum super transeuntes aquas,
quia post tempora multa invenies illum.
   ² Da partem septem necnon et octo,
quia ignoras quid futurum sit mali super terram.
   ³ Si repletæ fuerint nubes,
imbrem super terram effundent.
Si ceciderit lignum ad austrum aut ad aquilonem,
in quocumque loco ceciderit, ibi erit.
   ⁴ Qui observat ventum non seminat ;
et qui considerat nubes numquam metet.
   ⁵ Quomodo ignoras quæ sit via spiritus,
et qua ratione compingantur ossa in ventre prægnantis,
sic nescis opera Dei,
qui fabricator est omnium.
   ⁶ Mane semina semen tuum,
et vespere ne cesset manus tua :
quia nescis quid magis oriatur, hoc aut illud ;
et si utrumque simul, melius erit.]
   ⁷ [Dulce lumen,
et delectabile est oculis videre solem.
   ⁸ Si annis multis vixerit homo,
et in his omnibus lætatus fuerit,
meminisse debet tenebrosi temporis, et dierum multorum,
qui cum venerint, vanitatis arguentur præterita.
   ⁹ Lætare ergo, juvenis, in adolescentia tua,
et in bono sit cor tuum in diebus juventutis tuæ :
et ambula in viis cordis tui,
et in intuitu oculorum tuorum,
et scito quod pro omnibus his adducet te Deus in judicium.
   ¹⁰ Aufer iram a corde tuo,
et amove malitiam a carne tua :
adolescentia enim et voluptas vana sunt.]

Ecclésiaste 12

   ¹ [Memento Creatoris tui in diebus juventutis tuæ,
antequam veniat tempus afflictionis,
et appropinquent anni de quibus dicas :
Non mihi placent ;
   ² antequam tenebrescat sol, et lumen, et luna, et stellæ,
et revertantur nubes post pluviam ;
   ³ quando commovebuntur custodes domus,
et nutabunt viri fortissimi,
et otiosæ erunt molentes in minuto numero,
et tenebrescent videntes per foramina ;
   ⁴ et claudent ostia in platea,
in humilitate vocis molentis,
et consurgent ad vocem volucris,
et obsurdescent omnes filiæ carminis :
   ⁵ excelsa quoque timebunt, et formidabunt in via.
Florebit amygdalus, impinguabitur locusta,
et dissipabitur capparis,
quoniam ibit homo in domum æternitatis suæ,
et circuibunt in platea plangentes.
   ⁶ Antequam rumpatur funiculus argenteus,
et recurrat vitta aurea,
et conteratur hydria super fontem,
et confringatur rota super cisternam,
   ⁷ et revertatur pulvis in terram suam unde erat,
et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum.
   ⁸ Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes,
et omnia vanitas.]
   ⁹ [Cumque esset sapientissimus Ecclesiastes,
docuit populum, et enarravit quæ fecerat ;
et investigans composuit parabolas multas.
   ¹⁰ Quæsivit verba utilia,
et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos.
   ¹¹ Verba sapientium sicut stimuli,
et quasi clavi in altum defixi,
quæ per magistrorum consilium data sunt a pastore uno.
   ¹² His amplius, fili mi, ne requiras.
Faciendi plures libros nullus est finis ;
frequensque meditatio, carnis afflictio est.
   ¹³ Finem loquendi pariter omnes audiamus.
Deum time, et mandata ejus observa :
hoc est enim omnis homo,
   ¹⁴ et cuncta quæ fiunt adducet Deus in judicium
pro omni errato, sive bonum, sive malum illud sit.]