¹ Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis, intravit Capharnaum.
   ² Centurionis autem cujusdam servus male habens, erat moriturus : qui illi erat pretiosus.
   ³ Et cum audisset de Jesu, misit ad eum seniores Judæorum, rogans eum ut veniret et salvaret servum ejus.
   ⁴ At illi cum venissent ad Jesum, rogabant eum sollicite, dicentes ei : Quia dignus est ut hoc illi præstes :
   ⁵ diligit enim gentem nostram, et synagogam ipse ædificavit nobis.
   ⁶ Jesus autem ibat cum illis. Et cum jam non longe esset a domo, misit ad eum centurio amicos, dicens : Domine, noli vexari : non enim sum dignus ut sub tectum meum intres :
   ⁷ propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te : sed dic verbo, et sanabitur puer meus.
   ⁸ Nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites : et dico huic, Vade, et vadit : et alii, Veni, et venit : et servo meo, Fac hoc, et facit.
   ⁹ Quo audito Jesus miratus est : et conversus sequentibus se turbis, dixit : Amen dico vobis, nec in Israël tantam fidem inveni.
   ¹⁰ Et reversi, qui missi fuerant, domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum.
   ¹¹ Et factum est : deinceps ibat in civitatem quæ vocatur Naim : et ibant cum eo discipuli ejus et turba copiosa.
   ¹² Cum autem appropinquaret portæ civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suæ : et hæc vidua erat : et turba civitatis multa cum illa.
   ¹³ Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi : Noli flere.
   ¹⁴ Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem qui portabant, steterunt.) Et ait : Adolescens, tibi dico, surge.
   ¹⁵ Et resedit qui erat mortuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ.
   ¹⁶ Accepit autem omnes timor : et magnificabant Deum, dicentes : Quia propheta magnus surrexit in nobis : et quia Deus visitavit plebem suam.
   ¹⁷ Et exiit hic sermo in universam Judæam de eo, et in omnem circa regionem.
   ¹⁸ Et nuntiaverunt Joanni discipuli ejus de omnibus his.
   ¹⁹ Et convocavit duos de discipulis suis Joannes, et misit ad Jesum, dicens : Tu es qui venturus es, an alium exspectamus ?
   ²⁰ Cum autem venissent ad eum viri, dixerunt : Joannes Baptista misit nos ad te dicens : Tu es qui venturus es, an alium exspectamus ?
   ²¹ (In ipsa autem hora multos curavit a languoribus, et plagis, et spiritibus malis, et cæcis multis donavit visum.)
   ²² Et respondens, dixit illis : Euntes renuntiate Joanni quæ audistis et vidistis : quia cæci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur :
   ²³ et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me.
   ²⁴ Et cum discessissent nuntii Joannis, cœpit de Joanne dicere ad turbas : Quid existis in desertum videre ? arundinem vento agitatam ?
   ²⁵ Sed quid existis videre ? hominem mollibus vestibus indutum ? Ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis, in domibus regum sunt.
   ²⁶ Sed quid existis videre ? prophetam ? Utique dico vobis, et plus quam prophetam :
   ²⁷ hic est, de quo scriptum est : Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te.
   ²⁸ Dico enim vobis : major inter natos mulierum propheta Joanne Baptista nemo est : qui autem minor est in regno Dei, major est illo.
   ²⁹ Et omnis populus audiens et publicani, justificaverunt Deum, baptizati baptismo Joannis.
   ³⁰ Pharisæi autem et legisperiti consilium Dei spreverunt in semetipsos, non baptizati ab eo.
   ³¹ Ait autem Dominus : Cui ergo similes dicam homines generationis hujus ? et cui similes sunt ?
   ³² Similes sunt pueris sedentibus in foro, et loquentibus ad invicem, et dicentibus : Cantavimus vobis tibiis, et non saltastis : lamentavimus, et non plorastis.
   ³³ Venit enim Joannes Baptista, neque manducans panem, neque bibens vinum, et dicitis : Dæmonium habet.
   ³⁴ Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicitis : Ecce homo devorator, et bibens vinum, amicus publicanorum et peccatorum.
   ³⁵ Et justificata est sapientia ab omnibus filiis suis.
   ³⁶ Rogabat autem illum quidam de pharisæis ut manducaret cum illo. Et ingressus domum pharisæi discubuit.
   ³⁷ Et ecce mulier, quæ erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod accubuisset in domo pharisæi, attulit alabastrum unguenti :
   ³⁸ et stans retro secus pedes ejus, lacrimis cœpit rigare pedes ejus, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes ejus, et unguento ungebat.
   ³⁹ Videns autem pharisæus, qui vocaverat eum, ait intra se dicens : Hic si esset propheta, sciret utique quæ et qualis est mulier, quæ tangit eum : quia peccatrix est.
   ⁴⁰ Et respondens Jesus, dixit ad illum : Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait : Magister, dic.
   ⁴¹ Duo debitores erant cuidam fœneratori : unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta.
   ⁴² Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit ?
   ⁴³ Respondens Simon dixit : Æstimo quia is cui plus donavit. At ille dixit ei : Recte judicasti.
   ⁴⁴ Et conversus ad mulierem, dixit Simoni : Vides hanc mulierem ? Intravi in domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti : hæc autem lacrimis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit.
   ⁴⁵ Osculum mihi non dedisti : hæc autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos.
   ⁴⁶ Oleo caput meum non unxisti : hæc autem unguento unxit pedes meos.
   ⁴⁷ Propter quod dico tibi : remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit.
   ⁴⁸ Dixit autem ad illam : Remittuntur tibi peccata.
   ⁴⁹ Et cœperunt qui simul accumbebant, dicere intra se : Quis est hic qui etiam peccata dimittit ?
   ⁵⁰ Dixit autem ad mulierem : Fides tua te salvam fecit : vade in pace.

Luc 8

   ¹ Et factum est deinceps, et ipse iter faciebat per civitates, et castella prædicans, et evangelizans regnum Dei : et duodecim cum illo,
   ² et mulieres aliquæ, quæ erant curatæ a spiritibus malignis et infirmitatibus : Maria, quæ vocatur Magdalene, de qua septem dæmonia exierant,
   ³ et Joanna uxor Chusæ procuratoris Herodis, et Susanna, et aliæ multæ, quæ ministrabant ei de facultatibus suis.
   ⁴ Cum autem turba plurima convenirent, et de civitatibus properarent ad eum, dixit per similitudinem :
   ⁵ Exiit qui seminat, seminare semen suum. Et dum seminat, aliud cecidit secus viam, et conculcatum est, et volucres cæli comederunt illud.
   ⁶ Et aliud cecidit supra petram : et natum aruit, quia non habebat humorem.
   ⁷ Et aliud cecidit inter spinas, et simul exortæ spinæ suffocaverunt illud.
   ⁸ Et aliud cecidit in terram bonam : et ortum fecit fructum centuplum. Hæc dicens clamabat : Qui habet aures audiendi, audiat.
   ⁹ Interrogabant autem eum discipuli ejus, quæ esset hæc parabola.
   ¹⁰ Quibus ipse dixit : Vobis datum est nosse mysterium regni Dei, ceteris autem in parabolis : ut videntes non videant, et audientes non intelligant.
   ¹¹ Est autem hæc parabola : Semen est verbum Dei.
   ¹² Qui autem secus viam, hi sunt qui audiunt : deinde venit diabolus, et tollit verbum de corde eorum, ne credentes salvi fiant.
   ¹³ Nam qui supra petram, qui cum audierint, cum gaudio suscipiunt verbum : et hi radices non habent : qui ad tempus credunt, et in tempore tentationis recedunt.
   ¹⁴ Quod autem in spinas cecidit : hi sunt qui audierunt, et a sollicitudinibus, et divitiis, et voluptatibus vitæ euntes, suffocantur, et non referunt fructum.
   ¹⁵ Quod autem in bonam terram : hi sunt qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent, et fructum afferunt in patientia.
   ¹⁶ Nemo autem lucernam accendens, operit eam vase, aut subtus lectum ponit : sed supra candelabrum ponit, ut intrantes videant lumen.
   ¹⁷ Non est enim occultum, quod non manifestetur : nec absconditum, quod non cognoscatur, et in palam veniat.
   ¹⁸ Videte ergo quomodo audiatis ? Qui enim habet, dabitur illi : et quicumque non habet, etiam quod putat se habere, auferetur ab illo.
   ¹⁹ Venerunt autem ad illum mater et fratres ejus, et non poterant adire eum præ turba.
   ²⁰ Et nuntiatum est illi : Mater tua et fratres tui stant foris, volentes te videre.
   ²¹ Qui respondens, dixit ad eos : Mater mea et fratres mei hi sunt, qui verbum Dei audiunt et faciunt.
   ²² Factum est autem in una dierum : et ipse ascendit in naviculam, et discipuli ejus, et ait ad illos : Transfretemus trans stagnum. Et ascenderunt.
   ²³ Et navigantibus illis, obdormivit, et descendit procella venti in stagnum, et complebantur, et periclitabantur.
   ²⁴ Accedentes autem suscitaverunt eum, dicentes : Præceptor, perimus. At ille surgens, increpavit ventum, et tempestatem aquæ, et cessavit : et facta est tranquillitas.
   ²⁵ Dixit autem illis : Ubi est fides vestra ? Qui timentes, mirati sunt ad invicem, dicentes : Quis putas hic est, quia et ventis, et mari imperat, et obediunt ei ?
   ²⁶ Et navigaverunt ad regionem Gerasenorum, quæ est contra Galilæam.
   ²⁷ Et cum egressus esset ad terram, occurrit illi vir quidam, qui habebat dæmonium jam temporibus multis, et vestimento non induebatur, neque in domo manebat, sed in monumentis.
   ²⁸ Is, ut vidit Jesum, procidit ante illum : et exclamans voce magna, dixit : Quid mihi et tibi est, Jesu Fili Dei Altissimi ? obsecro te, ne me torqueas.
   ²⁹ Præcipiebat enim spiritui immundo ut exiret ab homine. Multis enim temporibus arripiebat illum, et vinciebatur catenis, et compedibus custoditus. Et ruptis vinculis agebatur a dæmonio in deserta.
   ³⁰ Interrogavit autem illum Jesus, dicens : Quod tibi nomen est ? At ille dixit : Legio : quia intraverant dæmonia multa in eum.
   ³¹ Et rogabant illum ne imperaret illis ut in abyssum irent.
   ³² Erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte : et rogabant eum, ut permitteret eis in illos ingredi. Et permisit illis.
   ³³ Exierunt ergo dæmonia ab homine, et intraverunt in porcos : et impetu abiit grex per præceps in stagnum, et suffocatus est.
   ³⁴ Quod ut viderunt factum qui pascebant, fugerunt, et nuntiaverunt in civitatem et in villas.
   ³⁵ Exierunt autem videre quod factum est, et venerunt ad Jesum, et invenerunt hominem sedentem, a quo dæmonia exierant, vestitum ac sana mente, ad pedes ejus, et timuerunt.
   ³⁶ Nuntiaverunt autem illis et qui viderant, quomodo sanus factus esset a legione :
   ³⁷ et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gerasenorum ut discederet ab ipsis : quia magno timore tenebantur. Ipse autem ascendens navim, reversus est.
   ³⁸ Et rogabat illum vir, a quo dæmonia exierant, ut cum eo esset. Dimisit autem eum Jesus, dicens :
   ³⁹ Redi in domum tuam, et narra quanta tibi fecit Deus. Et abiit per universam civitatem, prædicans quanta illi fecisset Jesus.
   ⁴⁰ Factum est autem cum rediisset Jesus, excepit illum turba : erant enim omnes exspectantes eum.
   ⁴¹ Et ecce venit vir, cui nomen Jairus, et ipse princeps synagogæ erat : et cecidit ad pedes Jesu, rogans eum ut intraret in domum ejus,
   ⁴² quia unica filia erat ei fere annorum duodecim, et hæc moriebatur. Et contigit, dum iret, a turba comprimebatur.
   ⁴³ Et mulier quædam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim, quæ in medicos erogaverat omnem substantiam suam, nec ab ullo potuit curari :
   ⁴⁴ accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti ejus : et confestim stetit fluxus sanguinis ejus.
   ⁴⁵ Et ait Jesus : Quis est, qui me tetigit ? Negantibus autem omnibus, dixit Petrus, et qui cum illo erant : Præceptor, turbæ te comprimunt, et affligunt, et dicis : Quis me tetigit ?
   ⁴⁶ Et dicit Jesus : Tetigit me aliquis : nam ego novi virtutem de me exiisse.
   ⁴⁷ Videns autem mulier, quia non latuit, tremens venit, et procidit ante pedes ejus : et ob quam causam tetigerit eum, indicavit coram omni populo : et quemadmodum confestim sanata sit.
   ⁴⁸ At ipse dixit ei : Filia, fides tua salvam te fecit : vade in pace.
   ⁴⁹ Adhuc illo loquente, venit quidam ad principem synagogæ, dicens ei : Quia mortua est filia tua, noli vexare illum.
   ⁵⁰ Jesus autem, audito hoc verbo, respondit patri puellæ : Noli timere, crede tantum, et salva erit.
   ⁵¹ Et cum venisset domum, non permisit intrare secum quemquam, nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem, et patrem, et matrem puellæ.
   ⁵² Flebant autem omnes, et plangebant illam. At ille dixit : Nolite flere : non est mortua puella, sed dormit.
   ⁵³ Et deridebant eum, scientes quod mortua esset.
   ⁵⁴ Ipse autem tenens manum ejus clamavit, dicens : Puella, surge.
   ⁵⁵ Et reversus est spiritus ejus, et surrexit continuo. Et jussit illi dari manducare.
   ⁵⁶ Et stupuerunt parentes ejus, quibus præcepit ne alicui dicerent quod factum erat.

Luc 9

   ¹ Convocatis autem duodecim Apostolis, dedit illis virtutem et potestatem super omnia dæmonia, et ut languores curarent.
   ² Et misit illos prædicare regnum Dei, et sanare infirmos.
   ³ Et ait ad illos : Nihil tuleritis in via, neque virgam, neque peram, neque panem, neque pecuniam, neque duas tunicas habeatis.
   ⁴ Et in quamcumque domum intraveritis, ibi manete, et inde ne exeatis.
   ⁵ Et quicumque non receperint vos : exeuntes de civitate illa, etiam pulverem pedum vestrorum excutite in testimonium supra illos.
   ⁶ Egressi autem circuibant per castella evangelizantes, et curantes ubique.
   ⁷ Audivit autem Herodes tetrarcha omnia quæ fiebant ab eo, et hæsitabat eo quod diceretur
   ⁸ a quibusdam : Quia Joannes surrexit a mortuis : a quibusdam vero : Quia Elias apparuit : ab aliis autem : Quia propheta unus de antiquis surrexit.
   ⁹ Et ait Herodes : Joannem ego decollavi : quis est autem iste, de quo ego talia audio ? Et quærebat videre eum.
   ¹⁰ Et reversi Apostoli, narraverunt illi quæcumque fecerunt : et assumptis illis secessit seorsum in locum desertum, qui est Bethsaidæ.
   ¹¹ Quod cum cognovissent turbæ, secutæ sunt illum : et excepit eos, et loquebatur illis de regno Dei, et eos, qui cura indigebant, sanabat.
   ¹² Dies autem cœperat declinare, et accedentes duodecim dixerunt illi : Dimitte turbas, ut euntes in castella villasque quæ circa sunt, divertant, et inveniant escas : quia hic in loco deserto sumus.
   ¹³ Ait autem ad illos : Vos date illis manducare. At illi dixerunt : Non sunt nobis plus quam quinque panes et duo pisces : nisi forte nos eamus, et emamus in omnem hanc turbam escas.
   ¹⁴ Erant autem fere viri quinque millia. Ait autem ad discipulos suos : Facite illos discumbere per convivia quinquagenos.
   ¹⁵ Et ita fecerunt : et discumbere fecerunt omnes.
   ¹⁶ Acceptis autem quinque panibus et duobus piscibus, respexit in cælum, et benedixit illis : et fregit, et distribuit discipulis suis, ut ponerent ante turbas.
   ¹⁷ Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et sublatum est quod superfuit illis, fragmentorum cophini duodecim.
   ¹⁸ Et factum est cum solus esset orans, erant cum illo et discipuli : et interrogavit illos, dicens : Quem me dicunt esse turbæ ?
   ¹⁹ At illi responderunt, et dixerunt : Joannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero quia unus propheta de prioribus surrexit.
   ²⁰ Dixit autem illis : Vos autem quem me esse dicitis ? Respondens Simon Petrus, dixit : Christum Dei.
   ²¹ At ille increpans illos, præcepit ne cui dicerent hoc,
   ²² dicens : Quia oportet Filium hominis multa pati, et reprobari a senioribus, et principibus sacerdotum, et scribis, et occidi, et tertia die resurgere.
   ²³ Dicebat autem ad omnes : Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam quotidie, et sequatur me.
   ²⁴ Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet illam : nam qui perdiderit animam suam propter me, salvam faciet illam.
   ²⁵ Quid enim proficit homo, si lucretur universum mundum, se autem ipsum perdat, et detrimentum sui faciat ?
   ²⁶ Nam qui me erubuerit, et meos sermones : hunc Filius hominis erubescet cum venerit in majestate sua, et Patris, et sanctorum angelorum.
   ²⁷ Dico autem vobis vere : sunt aliqui hic stantes, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei.
   ²⁸ Factum est autem post hæc verba fere dies octo, et assumpsit Petrum, et Jacobum, et Joannem, et ascendit in montem ut oraret.
   ²⁹ Et facta est, dum oraret, species vultus ejus altera : et vestitus ejus albus et refulgens.
   ³⁰ Et ecce duo viri loquebantur cum illo. Erant autem Moyses et Elias,
   ³¹ visi in majestate : et dicebant excessum ejus, quem completurus erat in Jerusalem.
   ³² Petrus vero, et qui cum illo erant, gravati erant somno. Et evigilantes viderunt majestatem ejus, et duos viros qui stabant cum illo.
   ³³ Et factum est cum discederent ab illo, ait Petrus ad Jesum : Præceptor, bonum est nos hic esse : et faciamus tria tabernacula, unum tibi, et unum Moysi, et unum Eliæ : nesciens quid diceret.
   ³⁴ Hæc autem illo loquente, facta est nubes, et obumbravit eos : et timuerunt, intrantibus illis in nubem.
   ³⁵ Et vox facta est de nube, dicens : Hic est Filius meus dilectus, ipsum audite.
   ³⁶ Et dum fieret vox, inventus est Jesus solus. Et ipsi tacuerunt, et nemini dixerunt in illis diebus quidquam ex his quæ viderant.
   ³⁷ Factum est autem in sequenti die, descendentibus illis de monte, occurrit illis turba multa.
   ³⁸ Et ecce vir de turba exclamavit, dicens : Magister, obsecro te, respice in filium meum quia unicus est mihi :
   ³⁹ et ecce spiritus apprehendit eum, et subito clamat, et elidit, et dissipat eum cum spuma, et vix discedit dilanians eum :
   ⁴⁰ et rogavi discipulos tuos ut ejicerent illum, et non potuerunt.
   ⁴¹ Respondens autem Jesus, dixit : O generatio infidelis, et perversa, usquequo ero apud vos, et patiar vos ? adduc huc filium tuum.
   ⁴² Et cum accederet, elisit illum dæmonium, et dissipavit.
   ⁴³ Et increpavit Jesus spiritum immundum, et sanavit puerum, et reddidit illum patri ejus.
   ⁴⁴ Stupebant autem omnes in magnitudine Dei : omnibusque mirantibus in omnibus quæ faciebat, dixit ad discipulos suos : Ponite vos in cordibus vestris sermones istos : Filius enim hominis futurum est ut tradatur in manus hominum.
   ⁴⁵ At illi ignorabant verbum istud, et erat velatum ante eos ut non sentirent illud : et timebant eum interrogare de hoc verbo.
   ⁴⁶ Intravit autem cogitatio in eos quis eorum major esset.
   ⁴⁷ At Jesus videns cogitationes cordis illorum, apprehendit puerum, et statuit illum secus se,
   ⁴⁸ et ait illis : Quicumque susceperit puerum istum in nomine meo, me recipit : et quicumque me receperit, recipit eum qui me misit. Nam qui minor est inter vos omnes, hic major est.
   ⁴⁹ Respondens autem Joannes dixit : Præceptor, vidimus quemdam in nomine tuo ejicientem dæmonia, et prohibuimus eum : quia non sequitur nobiscum.
   ⁵⁰ Et ait ad illum Jesus : Nolite prohibere : qui enim non est adversum vos, pro vobis est.
   ⁵¹ Factum est autem dum complerentur dies assumptionis ejus, et ipse faciem suam firmavit ut iret in Jerusalem.
   ⁵² Et misit nuntios ante conspectum suum : et euntes intraverunt in civitatem Samaritanorum ut pararent illi.
   ⁵³ Et non receperunt eum, quia facies ejus erat euntis in Jerusalem.
   ⁵⁴ Cum vidissent autem discipuli ejus Jacobus et Joannes, dixerunt : Domine, vis dicimus ut ignis descendat de cælo, et consumat illos ?
   ⁵⁵ Et conversus increpavit illos, dicens : Nescitis cujus spiritus estis.
   ⁵⁶ Filius hominis non venit animas perdere, sed salvare. Et abierunt in aliud castellum.
   ⁵⁷ Factum est autem : ambulantibus illis in via, dixit quidam ad illum : Sequar te quocumque ieris.
   ⁵⁸ Dixit illi Jesus : Vulpes foveas habent, et volucres cæli nidos : Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet.
   ⁵⁹ Ait autem ad alterum : Sequere me : ille autem dixit : Domine, permitte mihi primum ire, et sepelire patrem meum.
   ⁶⁰ Dixitque ei Jesus : Sine ut mortui sepeliant mortuos suos : tu autem vade, et annuntia regnum Dei.
   ⁶¹ Et ait alter : Sequar te Domine, sed permitte mihi primum renuntiare his quæ domi sunt.
   ⁶² Ait ad illum Jesus : Nemo mittens manum suam ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei.

Luc 10

   ¹ Post hæc autem designavit Dominus et alios septuaginta duos : et misit illos binos ante faciem suam in omnem civitatem et locum, quo erat ipse venturus.
   ² Et dicebat illis : Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam.
   ³ Ite : ecce ego mitto vos sicut agnos inter lupos.
   ⁴ Nolite portare sacculum, neque peram, neque calceamenta, et neminem per viam salutaveritis.
   ⁵ In quamcumque domum intraveritis, primum dicite : Pax huic domui :
   ⁶ et si ibi fuerit filius pacis, requiescet super illum pax vestra : sin autem, ad vos revertetur.
   ⁷ In eadem autem domo manete, edentes et bibentes quæ apud illos sunt : dignus est enim operarius mercede sua. Nolite transire de domo in domum.
   ⁸ Et in quamcumque civitatem intraveritis, et susceperint vos, manducate quæ apponuntur vobis :
   ⁹ et curate infirmos, qui in illa sunt, et dicite illis : Appropinquavit in vos regnum Dei.
   ¹⁰ In quamcumque autem civitatem intraveritis, et non susceperint vos, exeuntes in plateas ejus, dicite :
   ¹¹ Etiam pulverem, qui adhæsit nobis de civitate vestra, extergimus in vos : tamen hoc scitote, quia appropinquavit regnum Dei.
   ¹² Dico vobis, quia Sodomis in die illa remissius erit, quam illi civitati.
   ¹³ Væ tibi Corozain ! væ tibi Bethsaida ! quia si in Tyro et Sidone factæ fuissent virtutes quæ factæ sunt in vobis, olim in cilicio et cinere sedentes pœniterent.
   ¹⁴ Verumtamen Tyro et Sidoni remissius erit in judicio, quam vobis.
   ¹⁵ Et tu Capharnaum, usque ad cælum exaltata, usque ad infernum demergeris.
   ¹⁶ Qui vos audit, me audit : et qui vos spernit, me spernit. Qui autem me spernit, spernit eum qui misit me.
   ¹⁷ Reversi sunt autem septuaginta duo cum gaudio, dicentes : Domine, etiam dæmonia subjiciuntur nobis in nomine tuo.
   ¹⁸ Et ait illis : Videbam Satanam sicut fulgor de cælo cadentem.
   ¹⁹ Ecce dedi vobis potestatem calcandi supra serpentes, et scorpiones, et super omnem virtutem inimici : et nihil vobis nocebit.
   ²⁰ Verumtamen in hoc nolite gaudere quia spiritus vobis subjiciuntur : gaudete autem, quod nomina vestra scripta sunt in cælis.
   ²¹ In ipsa hora exsultavit Spiritu Sancto, et dixit : Confiteor tibi Pater, Domine cæli et terræ, quod abscondisti hæc a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Etiam Pater : quoniam sic placuit ante te.
   ²² Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo scit quis sit Filius, nisi Pater : et quis sit Pater, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare.
   ²³ Et conversus ad discipulos suos, dixit : Beati oculi qui vident quæ vos videtis.
   ²⁴ Dico enim vobis quod multi prophetæ et reges voluerunt videre quæ vos videtis, et non viderunt : et audire quæ auditis, et non audierunt.
   ²⁵ Et ecce quidam legisperitus surrexit tentans illum, et dicens : Magister, quid faciendo vitam æternam possidebo ?
   ²⁶ At ille dixit ad eum : In lege quid scriptum est ? quomodo legis ?
   ²⁷ Ille respondens dixit : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex omnibus viribus tuis, et ex omni mente tua : et proximum tuum sicut teipsum.
   ²⁸ Dixitque illi : Recte respondisti : hoc fac, et vives.
   ²⁹ Ille autem volens justificare seipsum, dixit ad Jesum : Et quis est meus proximus ?
   ³⁰ Suscipiens autem Jesus, dixit : Homo quidam descendebat ab Jerusalem in Jericho, et incidit in latrones, qui etiam despoliaverunt eum : et plagis impositis abierunt semivivo relicto.
   ³¹ Accidit autem ut sacerdos quidam descenderet eadem via : et viso illo præterivit.
   ³² Similiter et Levita, cum esset secus locum, et videret eum, pertransiit.